Columns van De Reisdokter
Inspelend op de actualiteit en puttend uit zijn uitgebreide praktijkervaring behandelt dokter Ronald Hulsebosch in deze column de gezondheidsrisico’s op reis en schrijft wat je er tegen kunt doen. Ronald Hulsebosch is huisarts in Den Haag en is zeer betrokken bij Nederlandse expedities.
De combinatie van zijn beroep en passie voor buitensport zorgt ervoor dat hij naam gevestigd heeft als expeditiearts. In 2001 nam hij het initiatief voor de unieke formule voor reisvaccinaties: De Reisdokter. Bij diverse huisartspraktijken kunt u terecht voor medisch reisadvies, vaccinaties, malariapreventie en medical kits.
Zonder gids de bergen in?
De jaarlijkse toerskitocht zit er weer op en is zoals ieder jaar ook nu weer een bron van inspiratie voor een nieuwe column. Wat gebeurde er? Onze groep bestaat uit redelijk tot zeer ervaren bergliefhebbers en skiërs. De eerst dag besloten we in afwachting van onze gids zelfstandig te toeren: van Saint Luc via de Turtmanspitze (3200 meter) naar hotel Weisshorn op 2300 meter hoogte. Het zicht was slecht. Aangekomen onder de top werd het terrein steil en de sneeuw diep. Een van ons besloot met ski’s op de rug naar de top te klimmen en liet ons achter, de anderen klommen met ski’s nog iets verder , maakten een skidepot en klommen vandaar naar de top. We kwamen ongeveer gelijktijdig aan, maar waren elkaar een half uur uit het oog verloren. Niet verstandig! Tijdens de afdaling verslechterde het zicht en hadden we grote moeite het hotel te vinden. Ook hier viel de groep weer uiteen. Een tochtgenoot had het zwaar op een verkeerd gekozen te steile helling met zeer diepe sneeuw en verloor veel tijd om weer op het juiste pad te komen. Uiteindelijk werd de rustige, eerste inloop dag toch een vrij zware tocht. En dit met getrainde, ervaren, goed uitgeruste toerskiërs, die beschikten over kaart en kompas. ( geen GPS).
De volgende dag begonnen we – nu met gids- aan onze Haute Route Imperiale van Saint Luc naar Zermatt. Het zicht was nog slechter geworden. Het was te danken aan de vasthoudendheid van onze gids dat we de weg naar de L’Omen Roso ( 3031 meter) vonden, vanwaar we de afdaling naar de Turtmanhut konden inzetten. Zonder gids zouden we het hebben opgegeven. 1 dag later begonnen we aan de beklimming van de Brunegghorn ( 3838 meter) samen met een groep sterke, jonge Franse toerskiërs zonder gids, waarvan er 1 vlak onder de pas tot aan de oksels in een gletsjerspleet viel. Gelukkig zonder letsel. Gedemoraliseerd zagen zij af van de top en skieden naar de Cabane de Tracuit. Ze hadden die ochtend al een verkeerde klimroute gekozen. In de hut raadpleegden zij onze gids over de fouten van deze dag en de route van de komende dagen.
De rest van de week verliep voorspoedig. Prachtige beklimmingen onder andere van de Bishorn ( 4153), schitterende afdalingen met perfecte sneeuw over ellenlange gletsjers. Alpiene standjes zoals een lange besneeuwde rotsgraat, abseilen en op stijgijzers over blank ijs naar de top ontbraken niet. De laatste dag liet op de top van de Col Durand een majestueuze onder handbereik liggende Matterhorn zien, die baadde in het ochtendlicht. We ploeterden door de papsneeuw ( zuidhelling) naar Zermatt. Gelukkig had de gids ons zeer vroeg laten opstaan, anders waren we er helemaal niet doorheen gekomen.
Met plezierde betaalde ik de gids op het terras naast het station in het volle besef dat hij zijn geld dubbel en dwars had verdiend. Een juiste risico-inschatting en leiderschap zijn onmisbare eigenschappen, niet alleen in de bergen. Ik zal hem bij Wouter Bos voordragen om ons uit de financiële crisis te loodsen.
Ronald Hulsebosch